ច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងឱសថ
ជស/រកម/០៦៩៦/០២ ចុះថ្ងៃទី ១៧ មិថុនា ១៩៩៦
មាតិកា
- ជំពូកទី ១៖ បទបញ្ញត្តិទូទៅ
- ជំពូកទី ២៖ ការ្រប់គ្រងជាតិពុលសម្រាប់វិស័យសុខាភិបាល
- ជំពូកទី ៣៖ ផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថ
- ជំពូកទី ៤ ៖សមត្ថកិច្ចក្នុងការគ្រប់គ្រង
- ជំពូកទី៥៖ ទោសប្បញ្ញត្តិ
- ជំពូកទី ៦៖ អន្តរប្បញ្ញត្តិ
- ជំពូកទី ៧៖ អវសានប្បញ្ញត្តិ
ជំពូកទី ១៖ បទបញ្ញត្តិទូទៅ
មាត្រា ១ .
ច្បាប់នេះមានគោលដៅគ្រប់គ្រងឱសថក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ។
មាត្រា២.
ឱសថគឺជាសារជាតិមួយមុខ ឬច្រើនមុខដែលមានប្រភេទជាអាទិ៍ ពីជាតិគីមី ជីវផលិតផល ជាតិអតិសុខុមប្រាណ រុក្ខជាតិ លាយផ្សំឡើងសម្រាប់ :
- ប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្ការ ឬព្យាបាលជម្ងឺមនុស្ស សត្វ
- ការស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្ត្រ ឱសថសាស្ត្រ ឬធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
- កែប្រែ ឬ ទ្រទ្រង់មុខងារនៃសរីរាង្គ ។
មាត្រា ៣.
ត្រូវបានចាត់ទុកជាឱសថដែរ :
១-សេរ៉ូម. ឬ វ៉ាក់សាំង
២–ឈាម ឬផលិតផល់ដែលបានបកពីឈាម
៣-ឱសថបូរាណ
៤-ផលិតផលដែលផ្សំឡើងដោយមានជាតិពុលដែលមានក្នុងបញ្ជីកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
មាត្រា ៤.
អាចមានសិទ្ធិធ្វើផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថបានចំពោះឱសថការីដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិដូចខាងក្រោមនេះ :
- មានសញ្ជាតិខ្មែរ ។
- មានសញ្ញាប័ត្រជាឱសថការីទទួលស្គាល់ដោយក្រសួងសុខាភិបាល
- មិនដែលមានទោសបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌណាមួយ
- មានសុខភាពគ្រប់គ្រាន់អាចបំពេញការងារបាន។
ចំពោះការផលិត អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថបូរាណ ត្រូវ កំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ។
ជំពូកទី ២៖ ការ្រប់គ្រងជាតិពុលសម្រាប់វិស័យសុខាភិបាល
មាត្រា ៥ .
ជាតិពុលសំដៅលើឱសថ ឬសារជាតិ ឬសមាសធាតុនៃសារជាតិ ឬ រុក្ខជាតិ ដែលអាចបង្កអោយគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាព ឬអោយញៀនដល់មនុស្សសត្វ។
មាត្រា ៦.
បែបបទនិងលក្ខខណ្ឌក្នុងផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម ជាតិពុលត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
ជំពូកទី ៣៖ ផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថ
មាត្រា៧.
បែបបទនិងលក្ខខណ្ឌបច្ចេកទេសផលិតកម្ម និងការប្រព្រឹត្តិទៅនៃគ្រឹះស្ថានធំ លិតឱសថ ត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់ក្រសួង សុខាភិបាលនូវ៖
- បែបបទ និងលក្ខខណ្ឌក្នុងការសុំបើក ឬបិទ ឬប្តូរទីតាំងនគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ និងគ្រឹះស្ថានអាហរ័ណ នីហរ័ណឱសថ
- បែបបទនិងលក្ខខណ្ឌក្នុងការសុំទិដ្ឋាការ បញ្ជីការឱសថ
- បែបបទនិងលក្ខខណ្ឌបច្ចេកទេសគ្រប់គ្រងនិងថែរក្សាឱសថ
- បែបបទនិងលក្ខខណ្ឌក្នុងការផ្សព្វផ្សាយឱសថ
- ព្រមទាំងបែបបទផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម ឱសថ។
ការកំណត់ចំនួនគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ ត្រូវធ្វើឡើងដោយក្រសួងសុខាភិបាល ដោយផ្អែកលើចំនួនប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសង្កាត់ ឃុំ ជា មូលដ្ឋាន ។
មាត្រា ៨.
១-ត្រូវមានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាលចំពោះ :
- ការបើក បិទ ឬប្តូរទីតាំងនៃគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានអាហរ័ណនីហរ័ណឱសថ និងគ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ
- ការធ្វើអាជីវកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្មឱសថ
- ការនាំចូល នាំចេញ ស្តុកឱសថ និងវត្ថុធាតុដើមសម្រាប់ផលិតឱសថ
- ការផ្សព្វផ្សាយឱសថ។
២- ផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្មនិងពាណិជ្ជកម្មឱសថសម្រាប់ផ្នែក បសុពេទ្យ ត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរួមរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល និងក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ។
៣-ក្នុងគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថត្រូវមានវត្តមានរបស់ឱសថការី ។ ក្នុងករណី អវត្តមានត្រូវមានអ្នកជំនួសដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិសមស្របកំណត់ដោយក្រសួងសុខាភិបាល ។
ជំពូកទី ៤ ៖សមត្ថកិច្ចក្នុងការគ្រប់គ្រង
មាត្រា ៩.
ការណែនាំ និងការត្រួតពិនិត្យដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពឱសថជាសមត្ថកិច្ច របស់ក្រសួងសុខាភិបាល។
ចំពោះការណែនាំ និង ការត្រួតពិនិត្យប្រភេទឱសថសម្រាប់ផ្នែកបសុព្យាបាល ជាសមត្ថកិច្ចរបស់ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និង នេសាទ។
ជំពូកទី៥៖ ទោសប្បញ្ញត្តិ
មាត្រា ១០ .
ត្រូវផ្តន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ពី ១.០០០.០០០ រៀល(មួយលានរៀល) ដល់ ១០.០០០.០០០ រៀល (ដប់លានរៀល) និងផ្អាកផលិតកម្មអាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថពី ០១ ខែ ដល់ ០៣ ខែ ឬទោសណាមួយក្នុងចំណោមទោស ទាំងពីរខាងលើ ដោយពុំទាន់គិតដល់ការផ្តន្ទាទោសពីបទល្មើស ផ្សេងៗទៀតចំពោះបុគ្គលណាដែលបានៈ
១– ផ្សព្វផ្សាយឱសថដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល។
២- ប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងបែបបទ ឬលក្ខខណ្ឌ ផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្មនិង ពាណិជ្ជកម្មឱសថ។
៣-បើក ឬប្តូរទីតាំង គ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ ឬធ្វើអាជីវកម្មអាហរ័ណ នីហរ័ណកម្មឱសថ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល។
៤-ផលិត ឬនាំចូល ឬនាំចេញ ឬស្តុកឱសថ វត្ថុធាតុដើមឱសថ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាត ពី ក្រសួងសុខាភិបាល ។
៥-លក់ឱសថគ្មានទិដ្ឋាការ ឬបញ្ជីការ ឬឱសថដែលក្រសួងសុខាភិបាលបានហាមឃាត់ ។
ក្នុងករណីមិនរាងចាល ត្រូវផ្តន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ និង ផ្លាកផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថទ្វេឡើងមួយជាពីរ ឬទោសណាមួយក្នុង ចំណោមទោសទាំងពីរខាងលើ។
ឱសថ វត្ថុធាតុដើម សម្ភារៈ ឧបករណ៍ផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងបទល្មើស ដែលមានចែងក្នុង ចំណុច ៤ និង ៥.ត្រូវរឹបអូសទុកជាសម្បត្តិរដ្ឋ ឬបំផ្លាញចោល ។
ក្រសួងសុខាភិបាល មានសិទ្ធិផ្អាកជាបណ្តោះអាសន្នភ្លាមនូវ ការផ្សព្វផ្សាយ ឱសថ ផលិតកម្មអាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថដែលល្មើសរួចរៀបចំសំណុំរឿងបញ្ជូនទៅតុលាការ។
មាត្រា ១១ .
ត្រូវផ្តន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ពី ១.០០០.០០០ រៀល (មួយលានរៀល) ដល់ ៥.០០០.០០០ រៀល (ប្រាំលានរៀល) ឬផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ០៦ ថ្ងៃ ដល់ ០១ ខែ ឬទោសទាំងពីរនេះចំពោះជនណាដែលរារាំងមិនឱ្យភ្នាក់ងារមានសមត្ថកិច្ចដែល មានចែងក្នុងមាត្រា ៩ ខាងលើបំពេញ ភារកិច្ច អធិការកិច្ចរបស់ខ្លួន។
មាត្រា ១២ .
ត្រូវផ្តន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ពី ២០.០០០.០០០ រៀល(ម្ភៃលានរៀល) ដល់ ៥០.០០០.០០០ រៀល ( ហាសិបលានរៀល ) ឬផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ០៥ ឆ្នាំ ដល់ ១០ ឆ្នាំ ឬទោសទាំងពីរនេះ ចំពោះជនណាដែលបានធ្វើផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មដោយចេតនាឱសថមានសារជាតិញៀនដោយគ្មានការ អនុញ្ញាតឱសថក្លែងក្លាយ ឱសថគ្មានគុណភាព ឱសថហួសរយៈពេលប្រើ ដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពអាយុជីវិតរបស់អ្នកប្រើប្រាស់។
មាត្រា ១៧ .
ត្រូវផ្តន្ទាទោសដូចមានចែងក្នុងមាត្រា ១០, ១១ និង ១២ ដែរ ចំពោះមន្ត្រី រាជការណាដែលឃុបឃិតឬប្រព្រឹត្តរំលោភលើភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក្នុងការអនុវត្តន៍មាត្រា ១០, ១១ និង ១២ ។
ជំពូកទី ៦៖ អន្តរប្បញ្ញត្តិ
មាត្រា ១៤.
ក្រោយពេលច្បាប់នេះចូលជាធរមានរហូតដល់ឆ្នាំ២០០៥ ក្រសួងសុខាភិបាល មានសិទ្ធិចេញប្រកាសអនុញ្ញាតអោយមន្ត្រីសុខាភិបាលចូលនិវត្តន៍ដែលមានសមត្ថភាព បើកគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថនៅតាមឃុំ សង្កាត់ណាដែលពុំទាន់មានគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ ត្រឹមត្រូវតាមការកំណត់ក្នុងមាត្រា ៤ និងមាត្រា ៧ នៃ ច្បាប់ នេះ ។
ជំពូកទី ៧៖ អវសានប្បញ្ញត្តិ
មាត្រា ១៥ .
បទបញ្ចត្តិទាំងឡាយណាដែលផ្ទុយនឹងច្បាប់នេះត្រូវទុកជានិរាករណ៍ ។
ធ្វើនៅរាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី ១៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ក្នុងព្រះបរមនាម និង តាមព្រះរាជបញ្ជាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់
– ប្រមុខរដ្ឋស្តីទី
ហត្ថលេខា
ជា ស៊ីម
Lawkh 